ای آب فرات ازکجامی آیی؟
ناصاف ولی چه باصفامی آیی
خودرانرساندی به لب خشک حسین،
دیگربه چه روبه کربلامی آیی؟
کیا کربلا ندیدن؟
ای آب فرات ازکجامی آیی؟
ناصاف ولی چه باصفامی آیی
خودرانرساندی به لب خشک حسین،
دیگربه چه روبه کربلامی آیی؟
کیا کربلا ندیدن؟
گفتمـش بر روی کاغذ عـــشـق را تفسیر کـــن***در بیابان بــلا تصویری از ســـقـا کشــید
بیایید در محرم سینه نزنیم اما دردی از سینه ی دردمندی برداریم /
بیایید در محرم زنجریر نزنیم اما زنجیر از پای آزاده ای باز کنیم /
بیایید در محرم اشک نریزم اما اشک از دیده ی معصومی پاک کنیم /
آنگاه با ا فتخار بگیم سلام بر "حسین "
سلام من به محرم به ناز اشک ابالفضل
به آن دو دست قشنگ و به زخم مشک ابالفضل
ماکه روز شب بسوزیم و گدازیم / دل فقط به عشق مولامون مى بازیم
اگه از دنیا بریم بشیم بهشتى / تو بهشت بازم حسینیه مى سازیم...
در کرب و بلا ظلم و ستم حکمِ روا شد /
خون بر دلِ زهرا و علی شیرِ خدا شد/
تیر سه سر و پُر شده از زهر شرر بار /
آن قسمت حلقوم علی اصغر ما شد/
طفل عطشان مرا خنده به رویش مزنید /
تیرِ زهرین شده را زیرِ گلویش مزنید/
اصغرم تشنه و بی تاب شده در بغلم /
طفل بی تاب مرا ضربه به سویش مزنید/
ای خدا بی خبران دل نگران است رباب /
تیر بر حنجره ی طفلِ نگویش مزنید/
با خدا عباس وقتی دست داد
.
.
هر دو دست خویش را از دست داد
ای آب فرات از کجا می ایی ؟ناصاف ولی چه با صفا می ایی... خود را نرساندی به لب خشک حسین (ع) دیگر به چه رو به کربلا می ایی؟
کــربــلایـــــی نـــشــدم خـــجـــلـــت از ایـــن غـــــم دارم ***تـــا ابـــد در دل خـــــود شــــور مــــحــــرم دارم...
یـــــا حــســیــن . . .
آمد حسین کوی منا تا جان خود قربان کند
جان در ره جانان دهد جام جهان ویران کند
این فرات بی وفا تنها سراب است آب آب / نغمه ی پیوسته ی طفلِ رباب است آب آب
از برای مرغک لب تشنه ی بامِ حسین / تا قیامت جمله ی دل ها کباب است آب آب
ای اهـــل کــوفــه رحــمی ایـــن طــفــل جـان نــدارد
خــواهــــد کـــه آب گـــویـــــد امــــا زبــــــان نـــــدارد
15روز مـــانـــده بــه مــحــــرم
رو سوی میدان رفتی و جان بردی از تن من
دیگر تک و تنها شدم بین سپاه دشمن
آهسته تر حبیبم،بنگر که من غریبم، من بی کسم در بین لشکر
لب تشنه رفتی سوی میدان آمدی دوباره
لب تشنه تر گردیدی و می سوزی ای ستاره
با آن زبان سوزان ، آتش زدی تو بر جان، گردیده ای لب تشنه پرپر
اصغر که نسیم عشق مویش بوسید / خورشید ولایت سر و رویش بوسید
می خواست حسین تا ببوسد لب او / تیر آمد و زودتر گلویش بوسید